MY NARÓD ---- W OBRONIE NASZEJ WOLNOŚCI

PRZEŻYŁAM NAPRAWDĘ MĄDRY PROTEST ---- Z ODROBINĄ HUMORU W OBRONIE DEMOKRACJI ))))

WARSZAWA 12.12.2015

A Z MUZYKA ---- UJAWNIA NOWE KONTEKSTY ,,,, 

CHOĆ RÓŻNICA TYCH  PROTESTÓW  JEST ZASADNICZA ---- TO MUZYKA, CIĄGLE MÓWI O TYM SAMYM ---- PRAWDA ,,,,

w Nieoriencie natknęłam się na Ceramicznie Lokalnie ))

ceramika na garażach, Ceramicznie Lokalnie, ul. Szajnochy, Wawa 

ŚĆONLOW

BEZ_SKUTECZNIE

"Mapa BWA" na wystawie "Tu jesteśmy" w Zielonej Górze )) www.bwazg.pl ))

                                          

autor - Karolina Wiktor czyli ja ))
 montaż - Zuzanna Sękowska ))

                                               

na pierwszym planie praca Michała Jankowskiego a tle moja praca 

Wywiad Wizualny - Wiktor/Musielak

-------------------------------------------------

http://issuu.com/karolinawiktor/docs/wywiad_wizualny_2095a642f66db0/1

-------------------------------------------------------------------------

Łukasz Musielak

Karolina Wiktor jest autorką poematu wizualnego Wołgą przez Afazję oraz dwóch blogów, w których podejmuje problemy afazji (udaru mózgu) i zgłębia towarzyszący jej stan świadomości, a następnie przekłada te doświadczenia na subiektywny język poezji wizualnej.
Dotąd Karolina znana była przede wszystkim jako artystka performance, która w latach 2001–2010 razem z Aleksandrą Kubiak tworzyła duet performerski Grupa Sędzia Główny. Razem z Olą wykonała kilkadziesiąt wyrazistych akcji w różnych przestrzeniach, umiejętnie łącząc wątki osobiste z nastawieniem krytycznym. Grupa komentowała społeczeństwo konsumpcyjne i obnażała jego hipokryzję, tropiła szowinizm i patriarchalizm, badała pogranicze wolności i bezpieczeństwa, empatii i indywidualności, testując przy tym granice wytrzymałości własnej, widzów i instytucji. Z powodu choroby Karoliny Sędzia zawiesił działalność. Aleksandra Kubiak, poszukując własnej indywidualnej drogi, zaczęła sprawdzać różne media i formy artystycznego oddziaływania (fotografia, wideo, obiekty przestrzenne, działania z udziałem publiczności, w tym akcje aktywizujące lokalne społeczności). Karolina Wiktor natomiast, z powodu ciężkiego lewostronnego udaru, który zabiera wszystkie znane kody komunikacji, udała się w długą drogę odzyskiwania siebie i świata. Efektem tej podróży jest wydana w 2014 roku (przez Zachętę – Narodową Galerię Sztuki i korporację Ha!art) książka Wołgą przez Afazję. Inni na ten temat mogą tylko fantazjować, a Karolina nagle i wbrew swojej woli została wrzucona za zasłonę utkaną z symboli… i znalazła się w „czarnej dupie”. Musiała ponownie zliterować rzeczywistość, odnaleźć dźwięk i powiązać go z przedmiotem, odtworzyć znak i znaleźć jego odniesienie. Jeśli przyjmiemy, że język determinuje sposób istnienia naszej rzeczywistości, a jego granice wyznaczają granice naszego świata, to Karolina w pewnym sensie musiała ponownie zbudować dla siebie świat i zadomowić się w nim. Jak sama mówi, przebudzenie po udarze było jak ponowne narodziny. W tym procesie sztuka była towarzyszem, przyjacielem, przewodnikiem w podróży. Powróciła nadzwyczaj wcześnie, aby tę graniczną sytuację obramowywać intelektualnie i estetycznie, i otworzyć przestrzeń ożywczego twórczego dystansu. W trakcie podróży Karolina doświadczyła pierwotnej jedności obrazu i słowa, która dla nas – zwykłych śmiertelników – ginie w pomrokach „Złotego Wieku” ludzkości. Zobaczyła sens znaku jako kształt a czas jako ilość znaków w przestrzeni. Wraz z nimi przyszła empatia, współodczuwanie, odpowiedzialność za drugiego człowieka. Sztuka ujawniła swoje pierwotne oblicze jako medium zadomowienia w świecie, szukania porozumienia i ustanawiania bliskości. Od pierwszych szlaczków pisanych kijem na wodzie przez proste litery po krzywe zdania Karolina zaczęła opisywać świat. Ten proces w naturalny sposób doprowadził ją do poezji wizualnej. Chaosowi nieregularnych organicznych kształtów, które przypominają wyładowania chorego mózgu, przeciwstawiła elegancję i ład geometrycznych linii, panowanie rozumu i spokój przestrzeni. Inspirację dla rozwiązań formalnych znalazła w tradycji polskiej i rosyjskiej awangardy z lat 20/30-tych XX wieku (Rodczenko, Berlewi, Lissitzky, Malewicz, Wat, Peiper, Czyżewski), a towarzyszącą tej tradycji wiarę w możliwości człowieka i nauki w przełamaniu ograniczeń połączyła z ponowoczesnym zwrotem etycznym w stronę empatii i odpowiedzialności.
www.lukaszmusielak.blogspot.com

-------------------------------------------------------

http://magazynszum.pl/rozmowy/literowanie-luk-codziennosci-rozmowa-z-karolina-wiktor

-------------------------------------------------------

CIEPŁA ZBRODNIA

FRAGMENT MURALU NA UL. CIEPŁEJ, PRZY RONDZIE ONZ, WAWA

)) będzie mi zwyczajnie miło Was zobaczyć ))

Poemat poezji wizualnej opisujący podróż przez wyobrażeniową krainę Afazji. To swoisty przewodnik po kraju, którego zostałam obywatelem – nagle i bez ostrzenia ,,,, ,,,, Jednak nie o wiwisekcje tu chodzi, tylko o zrozumienie choroby, która dotyka bardzo wielu ---- bo udar jest chorobą cywilizacyjną , a udar lewostronny zabiera wszystkie kody komunikacji, które znamy ---- dlatego od szlaczków poprzez krzywe litery spróbowałam opisać swój nowy świat - świat Afazji, poczuć jej klimat i poznać jej architekturę . A nie poznałabym go gdyby nie tętniak moim mózgu i 2 dwa udary ,,,, Dziś mam 5 lata i nową perspektywę myślenia ,,,, Karolina Wiktor

 

zapraszam również na ---- 

https://www.facebook.com/events/714600588656493/?fref=ts

http://www.zacheta.art.pl/article/view/2188/karolina-wiktor-wolga-przez-afazje

oraz kilka recenzji

http://dofi.com.pl/wolga-przez-afazje-karolina-wiktor/ 

 http://www2.msib.pl/index.php/139-ciekawe-ksiazki/20168-karolina-wiktor-wolga-przez-afazje

http://zblogowani.pl/wpis/329684/132-karolina-wiktor-wolga-przez-afazje